Werkperiode
Livingstone Projects Berlin
19 juli 2018 – 16 september 2018
De werkperiode bij Livingstone Projects Berlin heeft me de mogelijkheid gegeven om me volledig te kunnen concentreren op het schilderen van een nieuwe collectie. Ik heb ervoor gekozen om me volledig in deze rust en openheid op te laten gaan. Het is de eerste werkperiode sinds 1999, waarbij ik me zonder verdere verplichtingen (zoals artist talks en solo exposities) volledig op mijn werk kan richten. De stilte in de woning en het atelier, terwijl je middenin het centrum zit, dicht bij alle interessante kunstlocaties, is geweldig. Ik heb mijn dagen volledig kunnen vormen naar mijn schilder ritme. Ik kom reeds vele jaren in Berlijn, maar dankzij deze werkperiode en de volle 2 maanden, dat ik hier een atelier aan huis heb, heeft deze werkperiode nu al een enorme en letterlijk zichtbare invloed op mijn werk gehad. En wellicht gaat op atelier in Nederland nog verder doorwerken.
Ik heb de eerste periode veel musea en aparte Berlijnse locaties bezocht, om te landen en om hernieuwd kennis te maken met Berlijn. Berlijn en de zwaarte van haar geschiedenis kwam goed binnen. Na het opnemen van alle indrukken kwam de drang om te schilderen.
Ik ben bij een bezoek aan Museum Barberini, de Richter expositie, geïnspireerd geraakt door de St. Nikolai kerk, die ik vertaald heb in een schilderij. Dit refereerde voor mij aan twee schilderijen, die ik in 2010-2011 schilderde naar aanleiding van de skyline van Dresden. Naar aanleiding van Dresden ontstond een tweede kerk-schilderij. Voor het eerst schilderde ik exterieurs van kerken, wat ik voorheen nog nooit geschilderd heb. Het licht achter en in de kerken refereert aan licht, maar ook aan brand en destructie, en de zware geschiedenis van dit gebied.
De brand bij Fichtenwald van eind juli heeft mij dagenlang geïntrigeerd, zo dichtbij, de kwetsbaarheid van de mens tegenover de immense kracht van de natuur. Het vernietigende en het reinigende van vuur. Uiteindelijk heeft me dit ook geïnspireerd. Hieruit is een kleine zwart-wit serie ontstaan, die refereert aan brand en witte as, alsook, sneeuw en licht/schaduw. Een rauwe basis voor deze serie waren de tv-beelden en filmstills van You Tube.
Ik heb de mogelijkheid gehad om tijdens deze werkperiode 3 grote doeken te maken, oneindige landschappen, geschilderd uit herinnering en tevens puur reagerend op de verf. Het loslaten, werken vanuit de buik, dat is iets zeer belangrijks, dat ik hier verder heb leren doorgronden. En ik heb beter geleerd hoe ik voor mezelf de omstandigheden hiervoor verder kan optimaliseren. Ik heb met regelmaat tijd doorgebracht aan de Wannsee, kijken, bestuderen en ervaren. Zij is de inspiratie voor o.a. het grootste doek geweest.
Door het atelier aan huis, de stilte en los zijn van alle verplichtingen kon ik schilderen wanneer ik schilderen moest. Ik hoefde me ‘alleen maar’ te richten op mijn werk, niet na te denken over dat ik maar een paar uur kon slapen voor een afspraak als ik ‘s nachts lang doorwerkte, of dat ik wel of niet voor misschien maar een uurtje ‘s avonds nog naar atelier zou rijden, maar ik kon direct aan de slag op ieder tijdstip. Werken vanuit mijn schilderbioritme…mijn ideaal.
Eindelijk sinds jaren ben ik hier weer begonnen met het schilderen van stedelijke landschappen, nu juist van Görli, in Kreuzberg, waar ik voorheen altijd woonde. Voor het eerst cityscapes in Berlijn, jaren geleden waren dat meestal Belgische landschappen (rond 2008).
Ik heb ter afwisseling met het schilderen, ook op steen geschilderd, bij het maken van een nieuwe litho in meerdere kleuren bij de Druckwerkstatt in Bethanien, net voordat ik startte met het schilderen van de collectors edition. Deze afwisseling met een andere manier van het omgaan met je (schilders)beeld heeft na 1,5 maand volop schilderen mijn werk en de schilderijen van de collectors’edition, die ik hierna maakte, verrijkt.
De laatste twee weken van mijn werkperiode ben ik begonnen aan een serie van 20 doeken van 20 x 40 cm., de special collectors’edition voor de nieuwe publicatie (maart 2019), waarvan de helft al een week na terugkomst te zien was op Art The Hague. In deze serie heb ik nog vrijer gewerkt, associërend, vanuit de verf en ben ik nog een grote stap verder gekomen in mijn werk. Hieruit zijn landschappen ontstaan, waar ik erg tevreden over ben en die voor mij sterk de richting voor de toekomst aangeven. De vrijheid waarmee ik werk, nu zonder gebruik van schets, zonder gebruik van foto, puur het herinneringen-archief in mijn hoofd. Het loslaten en reageren op verf ; puur schilderen.
Ook heb ik in deze periode veel exposities en interessante locaties bezocht, mijn beeldarchief in mijn hoofd weer opgeladen. Ook heb ik door veel spreken, lezen en het volgen van rondleidingen in musea mijn ‘kunst’Duits kunnen upgraden. Daardoor krijg je ook veel (achtergrond) verhalen te horen over de stad en het leven in deze stad, van het heden en verleden, binnen- en buiten Berlijn, wat ook weer veel toevoegt aan de beelden die mij inspireren en die ik vertaal en verbreed in verf.
Deze werkperiode heeft mij ontzettend veel gebracht : een zeer grote, intense ontwikkeling in mijn werk, ik heb een nieuwe vrijheid en een nieuwe richting in mijn werk gevonden. Het is een enorme verrijking van mijn oeuvre en van mij als kunstenaar en persoon.
Ik wil Livingstone Projects Berlin daarom ook heel hartelijk danken voor deze mooie kans en de investering in mijn werk.
Ingrid Simons
23.11.2018
P.s. de gemaakte werken worden gepresenteerd tijdens een solo-expositie "Dämmerung" bij Livingstone Gallery (Den Haag) in maart 2019. Tijdens deze expositie wordt tevens de gelijknamige publicatie gepresenteerd.
Livingstone Projects Berlin
19 juli 2018 – 16 september 2018
De werkperiode bij Livingstone Projects Berlin heeft me de mogelijkheid gegeven om me volledig te kunnen concentreren op het schilderen van een nieuwe collectie. Ik heb ervoor gekozen om me volledig in deze rust en openheid op te laten gaan. Het is de eerste werkperiode sinds 1999, waarbij ik me zonder verdere verplichtingen (zoals artist talks en solo exposities) volledig op mijn werk kan richten. De stilte in de woning en het atelier, terwijl je middenin het centrum zit, dicht bij alle interessante kunstlocaties, is geweldig. Ik heb mijn dagen volledig kunnen vormen naar mijn schilder ritme. Ik kom reeds vele jaren in Berlijn, maar dankzij deze werkperiode en de volle 2 maanden, dat ik hier een atelier aan huis heb, heeft deze werkperiode nu al een enorme en letterlijk zichtbare invloed op mijn werk gehad. En wellicht gaat op atelier in Nederland nog verder doorwerken.
Ik heb de eerste periode veel musea en aparte Berlijnse locaties bezocht, om te landen en om hernieuwd kennis te maken met Berlijn. Berlijn en de zwaarte van haar geschiedenis kwam goed binnen. Na het opnemen van alle indrukken kwam de drang om te schilderen.
Ik ben bij een bezoek aan Museum Barberini, de Richter expositie, geïnspireerd geraakt door de St. Nikolai kerk, die ik vertaald heb in een schilderij. Dit refereerde voor mij aan twee schilderijen, die ik in 2010-2011 schilderde naar aanleiding van de skyline van Dresden. Naar aanleiding van Dresden ontstond een tweede kerk-schilderij. Voor het eerst schilderde ik exterieurs van kerken, wat ik voorheen nog nooit geschilderd heb. Het licht achter en in de kerken refereert aan licht, maar ook aan brand en destructie, en de zware geschiedenis van dit gebied.
De brand bij Fichtenwald van eind juli heeft mij dagenlang geïntrigeerd, zo dichtbij, de kwetsbaarheid van de mens tegenover de immense kracht van de natuur. Het vernietigende en het reinigende van vuur. Uiteindelijk heeft me dit ook geïnspireerd. Hieruit is een kleine zwart-wit serie ontstaan, die refereert aan brand en witte as, alsook, sneeuw en licht/schaduw. Een rauwe basis voor deze serie waren de tv-beelden en filmstills van You Tube.
Ik heb de mogelijkheid gehad om tijdens deze werkperiode 3 grote doeken te maken, oneindige landschappen, geschilderd uit herinnering en tevens puur reagerend op de verf. Het loslaten, werken vanuit de buik, dat is iets zeer belangrijks, dat ik hier verder heb leren doorgronden. En ik heb beter geleerd hoe ik voor mezelf de omstandigheden hiervoor verder kan optimaliseren. Ik heb met regelmaat tijd doorgebracht aan de Wannsee, kijken, bestuderen en ervaren. Zij is de inspiratie voor o.a. het grootste doek geweest.
Door het atelier aan huis, de stilte en los zijn van alle verplichtingen kon ik schilderen wanneer ik schilderen moest. Ik hoefde me ‘alleen maar’ te richten op mijn werk, niet na te denken over dat ik maar een paar uur kon slapen voor een afspraak als ik ‘s nachts lang doorwerkte, of dat ik wel of niet voor misschien maar een uurtje ‘s avonds nog naar atelier zou rijden, maar ik kon direct aan de slag op ieder tijdstip. Werken vanuit mijn schilderbioritme…mijn ideaal.
Eindelijk sinds jaren ben ik hier weer begonnen met het schilderen van stedelijke landschappen, nu juist van Görli, in Kreuzberg, waar ik voorheen altijd woonde. Voor het eerst cityscapes in Berlijn, jaren geleden waren dat meestal Belgische landschappen (rond 2008).
Ik heb ter afwisseling met het schilderen, ook op steen geschilderd, bij het maken van een nieuwe litho in meerdere kleuren bij de Druckwerkstatt in Bethanien, net voordat ik startte met het schilderen van de collectors edition. Deze afwisseling met een andere manier van het omgaan met je (schilders)beeld heeft na 1,5 maand volop schilderen mijn werk en de schilderijen van de collectors’edition, die ik hierna maakte, verrijkt.
De laatste twee weken van mijn werkperiode ben ik begonnen aan een serie van 20 doeken van 20 x 40 cm., de special collectors’edition voor de nieuwe publicatie (maart 2019), waarvan de helft al een week na terugkomst te zien was op Art The Hague. In deze serie heb ik nog vrijer gewerkt, associërend, vanuit de verf en ben ik nog een grote stap verder gekomen in mijn werk. Hieruit zijn landschappen ontstaan, waar ik erg tevreden over ben en die voor mij sterk de richting voor de toekomst aangeven. De vrijheid waarmee ik werk, nu zonder gebruik van schets, zonder gebruik van foto, puur het herinneringen-archief in mijn hoofd. Het loslaten en reageren op verf ; puur schilderen.
Ook heb ik in deze periode veel exposities en interessante locaties bezocht, mijn beeldarchief in mijn hoofd weer opgeladen. Ook heb ik door veel spreken, lezen en het volgen van rondleidingen in musea mijn ‘kunst’Duits kunnen upgraden. Daardoor krijg je ook veel (achtergrond) verhalen te horen over de stad en het leven in deze stad, van het heden en verleden, binnen- en buiten Berlijn, wat ook weer veel toevoegt aan de beelden die mij inspireren en die ik vertaal en verbreed in verf.
Deze werkperiode heeft mij ontzettend veel gebracht : een zeer grote, intense ontwikkeling in mijn werk, ik heb een nieuwe vrijheid en een nieuwe richting in mijn werk gevonden. Het is een enorme verrijking van mijn oeuvre en van mij als kunstenaar en persoon.
Ik wil Livingstone Projects Berlin daarom ook heel hartelijk danken voor deze mooie kans en de investering in mijn werk.
Ingrid Simons
23.11.2018
P.s. de gemaakte werken worden gepresenteerd tijdens een solo-expositie "Dämmerung" bij Livingstone Gallery (Den Haag) in maart 2019. Tijdens deze expositie wordt tevens de gelijknamige publicatie gepresenteerd.
