Katharina Grosse
"It wasn't us"

Hamburger Bahnhof

Deze expositie wilde ik niet missen.
Haar werk zet me enorm aan het denken.
Ik vind het intrigerend, ook omdat ik er niet echt vat op krijg.In het begin maakt het natuurlijk indruk vanwege de schaal, de grootsheid. Het schreeuwerig stootte me eerder af. Maar daarom wilde ik deze installatie ook graag bezoeken. Mezelf voor het blok zetten.
Ik ben er lang geweest om het goed op me in te laten werken. Dat is natuurlijk al een winstpunt voor Katharina; het blijft intrigeren.

 In hoeverre is het schilderen hierbij noodzaak?
En wat blijft er over naast enkel de grootte?

Ik vind met name de "doorkijkjes" erg goed en intrigerend. Daar raakt 2d en 3d elkaar letterlijk en het schilderij zelf wisselt door wisseling van je eigen standpunt. Een dynamisch en immens schilderij.

Het werk heeft me flink aan het denken gezeten was mijn wandeling meer dan de moeite waard (altijd fijn om een lange stadswandeling te maken en al helemaal met als doel een museum!).

Nog steeds is ook de Bruce Naumann installatie een van mijn favorieten, dat blijft een prachtig werk.